Seks, zabójstwo, strzelanina czy namiętne pocałunki dwóch kobiet. To tylko zapowiedź tego co oglądać możemy w filmie Paul’a Verhoeven’a pt. Nagi Instynkt, którym rozpoczynamy cykl omawiania produkcji które, swego czasu, wywołały spore kontrowersje.
Problemy z zaakceptowaniem filmu pojawiły się już na planie zdjęciowym. Sam konflikt który towarzyszył Nagiemu Instynktowi od początku, toczył się jakoby na trzech płaszczyznach: społecznym, etycznym i… (jeżeli można to tak nazwać) tolerancyjnym. Zły sen reżysera urzeczywistnił się. Verhoeven już od rozpoczęcia pracy na planie filmowym obawiał się, że jego dzieło zostanie zaklasyfikowane do kategorii NC-17[1], co wiązałoby się z niższym dochodem. Dlatego też, jak sam przyznał odważniejsze ze scen realizował w dwóch wersjach (ujęcia różniły się chociażby ustawieniem kamer). Pierwszej „lżejszej”, pełnej wizualnych niedomówień i skrytości. Oraz drugiej wulgarnej – gdzie wszystko było bezwstydnie widać.
Konflikt społeczny zapoczątkował prowadzący cotygodniowy program telewizyjny Sneaks Peaks, o stosunkowo dużej oglądalności. Jego zdaniem film podkopuje tradycyjne wartości amerykańskie i zagraża obyczajności. Michael Medved wezwał do zbojkotowania produkcji. Poparły go organizacje konserwatywne z metropolitą katolickim kard. Roger’em Mahoney’em na czele. Etyczny spór zaowocował powstaniem apelu, którego twórcy proszą o stworzenie nowego kodeksu moralności, który zakazałby nagości, lubieżnych uścisków, brzydkich wyrazów i bluźnierstw w filmie i telewizji.
Jednak najbardziej zawziętą walkę toczyły organizacje walczące o prawa dla mniejszości seksualnych. Tym którzy Nagiego Instynktu nie widzieli, a których, mam nadzieję, po przeczytaniu tego artykułu będzie mniej, już wyjaśniam. Główna bohaterka Catherine Tramell (Sharon Stone), piękna femme fatale, sprawczyni wszelkich nieszczęść jest biseksualistką. W filmie przedstawiona została jako „ta zła”. Dlatego też ACT UP i Queer Nation, uznały, że produkcja przerwała wprawdzie zmowę milczenia wokół homoseksualistów, odłamu społeczeństwa do tej pory skrywanego lub pomijanego, lecz zarazem należy do filmów, które utrwalają homofoniczne stereotypy, przedstawiając negatywne wizerunki homoseksualistów. Sprawką tych organizacji było obrzucanie planu filmowego torebkami z farbą, hałas klaksonów samochodowych czy gwizdków w pobliżu planu zdjęciowego. Zagrozili również, że zakłócą ceremonię rozdania Oscarów jeżeli scenariusz nie zostanie zmieniony. Tak się jednak nie stało.
Sam film godny jest uwagi nie ze względu na aferę jaka towarzyszyła jego powstaniu. Nagi Instynkt to ciekawa historia, wspaniałe aktorstwo, oryginalna muzyka i najlepszy montaż (za który Frank J. Urioste otrzymał w 1993r. Oscara). Zachęcam do obejrzenia. Na pewno odkryjecie jeszcze nie jedną tajemnicę skrywaną przez Catherine Tramell.
Monika Lorek
[1] Oznaczenia odzwierciedlające przypisane kategorie wiekowe: G – film przypisany dla wszystkich widzów; PG – dzieci oglądać mogą film za zgodą rodziców lub opiekunów prawnych; PG-13 – film dla widzów powyżej 13 roku życia, lecz nadal wymagający zgody opiekunów; R – film, który młodzież poniżej 17 roku życia może oglądać tylko w obecności rodziców bądź opiekunów prawnych; NC-17 – film przeznaczony jedynie dla osób powyżej 17 roku życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz